Walentynkowe prezenty :)

Nie wiem jak to się stało, ale poprzedni tydzień przeleciał mi tak szybko, że nawet nie zorientowałam się jak już był piątek i trzeba było jechać na wieś. Ile to ja miałam planów i czego to ja w ten weekend nie miałam narobić, a wyszło jak zawsze :) Na wsi najwięcej czasu spędzamy u mojej mamy, pomagając jej przy tacie i robiąc rzeczy, których sama zajmując się nim nie może zrobić. Potem to już zostaje nam tak niewiele czasu, że nie wiadomo za co się wziąć ;) Połowa lutego a ja mam nadal nie schowane ozdoby ze świąt - ciągle czekają w kącie aż posegreguje je według kolorów i ułożę w pudełkach ;) Postęp już jest, bo mam pudełka, teraz tylko potrzebuję trochę czasu żeby się z tym uporać :)

A wracając do Walentynek :) Jakoś specjalnie nigdy tego święta nie obchodziliśmy, ale zawsze jakiś drobiazg się pojawia z tej okazji. W sumie jak się nad tym zastanowić, to najczęściej nie byliśmy nawet razem w ten dzień :) W tym roku dostałam bardzo dużo, bo trzeba było mi humorek poprawić i popatrzcie co też mi mój mąż nakupował...

Dostałam Misia, bo jak sam Grześ stwierdził tu mam mało - raptem jeden w pokoju u Mikusia. Za to w domu na wsi mam wszystkie swoje pluszaki, a jest ich nie mało ;)

Misol siedzi na ciastku, ale trochę oberwało od Mikusia, który strasznie chciał je zjeść, więc na zdjęciu już ma rozerwane opakowanie i popękaną czekoladę :) Swoją drogą Grześ nie mógł się doczekać aż będzie mógł zjeść kawałek - kupił swoje ulubione ciacho - czekoladowe ;)

Muszę przyznać, że było pyszne :)

 Dwie wiąchy tulipanków - szkoda, że tak szybko się rozwijają, ale taka już jest ich uroda, że długo w wazonie to one nie postoją :)

No i jak dla mnie najlepszy z możliwych prezentów - jechaliśmy po niego po drodze na wieś, żeby go odebrać i tam poczeka na lepszą pogodę i chwile czasu żeby się nim zająć :)

Podobno jest szansa, że działa, ale mam wątpliwości :) Na pewno drewniane elementy są bardzo zniszczone i mocno niestabilne, więc chyba nie uda się ich uratować, ale takie decyzję wymagają czasu na dokładne "oględziny" ;) Na razie cieszę się z niej jak z największego skarbu :)

P.S. Przepraszam, że pozuje taka zakurzona, ale czasu brakło nawet na przetarcie jej, a zdjęcia robiłam  dosłownie na minutę przed wyjazdem do Warszawy :)

A chcecie wiedzieć, co też ja kupiłam swojemu mężowi? To Wam powiem - nic :) Sam sobie kupił jakieś tam potrzebne mu narzędzia i stwierdził, że to na poczet Walentynek :) A ode mnie chce jedną rzecz - domową pizzę, bo stwierdził, że już mu ją tak dawno robiłam, że on biedny już nawet nie pamięta kiedy taką jadł ;) Nie pozostaje mi nic innego jak spełnić to życzenie i mu ją zrobić w tym tygodniu :)

Miłego tygodnia!

Buziaki!

Monika